CMENTARZYK W BARANOWIE
Krzyż 1. Przód.

Krzyż 1

















Krzyż 2. Przód.

Krzyż 2. W oddali widać kościół w Baranowie.

















Fragment cmentarzyka. Ukradzione żeliwne krzyże zastąpiono drewnianymi bezimiennymi. Widoczne krzyże 1 i 2.

Autor na cmentarzyku w Baranowie. Dalej widać park dworski.

















Baranowo leży przy głównej drodze między Mrągowem a Mikołajkami (13 kilometrów od Mrągowa). Cmentarzyk znajduje się na skraju wsi, tuż przy głównej drodze, w pobliżu parku podworskiego i niedaleko szkoły. Naprzeciw cmentarzyka odchodzi droga do Cudnoch, Faszczy i Jory Wielkiej. Stoją tu tylko dwa krzyże żeliwne. Prawdopodobnie stało tu więcej żeliwnych krzyży gdyż w ich miejsce postawiono prowizoryczne drewniane i bezimienne. Niestety, barbarzyńska "kultura" wandalizmu wcale nas nie odróżnia od tych, co od 1945 roku szabrowali Mazury i wywozili całe mienie.

Opis krzyży kolejno od strony wejścia:
KRZYŻ 1: Friedrich Kyewski, urodzony 7 sierpnia 1828 roku, zmarł 30 kwietnia 1885 roku. Marie Kyewski, urodzona 13 stycznia 1828 roku, zmarła 5 maja 1908 roku.
Napisy z tyłu:

Schlunmert sanft im kühlen Schoos der Erden
jenseits(?) wollen wit nus wiederseh'n.


Wymiary: Wys.:1360 mm, wys. głow.: 310-315 mm, rozp. ram.: 812 mm, szer. korp.: 188 mm, szer. ram.: 190 mm, szer. wieńca: 280 mm, grubość krzyża: 33 mm.

KRZYŻ 2: Gustav Kämpf, urodzony 3 grudnia 1855 roku, zmarł 13 maja 1900 roku.

Napisy z tyłu:

Selig ist der Mann der die Anfechtung
erdulet,                     Jakobus 1.v.12.


Wymiary: Wys.: 1635 mm, wys. głow.: 450-455 mm, rozp. ramion: 1058 mm, szer. korp.: 175 mm, szer. ram.: 178 mm, szer. wieńca: 318 mm, grub.: 35 mm.

Atrakcją Baranowa jest klasycystyczny dwór z zachowanym parkiem i zabudowaniami gospodarczymi oraz kościół swoim stylem przypominający bawarskie świątynie. Pochodzi on z początku XX wieku. Baranowo należało w 1683 roku do barona Jana von Hoverbecka, tego samego co miał dobra w Nakomiadach... I tego samego, co sprzed nosa króla polskiego Michała Wiśniowieckiego porwał opozycjonistę pruskiego Ludwika Kalksteina. Od 1765 roku baranowskie dobra przeszły w ręce Rogallów-Biebersteinów, właścicieli majątku Boże.